مواد بازیافتی: تولیدکنندگان به طور فزاینده ای از مواد بازیافتی در پارچه های لباس ورزشی استفاده می کنند. این شامل مواد ساخته شده از پلی استر بازیافتی، نایلون، یا سایر الیاف به دست آمده از ضایعات پس از مصرف، کاهش نیاز به منابع جدید و به حداقل رساندن ضایعات است.
الیاف ارگانیک و طبیعی: برخی از پارچه های لباس ورزشی از پنبه، کنف یا بامبو ارگانیک ساخته می شوند. الیاف ارگانیک بدون آفت‌کش‌ها و کودهای مصنوعی رشد می‌کنند و اثرات زیست‌محیطی را در طول کشت کاهش می‌دهند.
مواد زیست تخریب پذیر: پارچه های ساخته شده از مواد زیست تخریب پذیر یا کمپوست پذیر به گونه ای طراحی شده اند که پس از دفع به طور طبیعی تجزیه می شوند و اثرات زیست محیطی آنها در پایان چرخه عمر کاهش می یابد.
رنگ ها و فرآیندهای کم تاثیر: روش های رنگرزی سازگار با محیط زیست و رنگ های کم تاثیر برای رنگ آمیزی استفاده می شود. پارچه لباس ورزشی . این فرآیندها مصرف آب، ضایعات شیمیایی و آلودگی را به حداقل می رساند.
تکنیک های صرفه جویی در مصرف آب: تولیدکنندگان از تکنیک های صرفه جویی در مصرف آب در تولید پارچه برای کاهش مصرف کلی آب و اجرای سیستم های بازیافت آب برای به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی استفاده می کنند.
تولید حلقه بسته: برخی از برندهای پوشاک ورزشی شیوه‌های تولید حلقه بسته یا دایره‌ای را اتخاذ می‌کنند که در آن مواد زائد و برش‌ها به فرآیند تولید بازیافت می‌شوند و تولید زباله را کاهش می‌دهند.
گواهینامه ها و استانداردها: برندها اغلب به گواهینامه های زیست محیطی مانند Bluesign، OEKO-TEX یا استاندارد جهانی نساجی ارگانیک (GOTS) پایبند هستند تا از انطباق با معیارهای سختگیرانه محیطی و اخلاقی اطمینان حاصل کنند.
کاهش استفاده از مواد شیمیایی: تلاش‌ها برای به حداقل رساندن یا حذف مواد شیمیایی مضر در درمان‌ها و پرداخت‌های پارچه، کاهش اثرات زیست‌محیطی استفاده از مواد شیمیایی انجام می‌شود.
شفافیت و منبع‌یابی اخلاقی: برندها بر زنجیره‌های تامین شفاف، تضمین شیوه‌های کار منصفانه و منبع‌یابی اخلاقی مواد، و حمایت از پایداری در سراسر فرآیند تولید تمرکز می‌کنند.
هدف تولیدکنندگان پوشاک ورزشی با استفاده از این شیوه‌های پایدار، کاهش ردپای محیطی خود، پاسخگویی به تقاضای مصرف‌کنندگان برای محصولات سازگار با محیط‌زیست و کمک به رویکردی پایدارتر و مسئولانه‌تر در صنعت نساجی است.
